25 juli 2015.
Washington, Verenigde Staten.
Een dag Washington.
Vanochtend weer vroeg op! We hadden al vanuit Nederland geboekt voor een tour in het Capitool om 10.00 uur. De entree en tour zijn gratis maar je moet wel van te voren een tijdslot boeken. Vanwege het weekend schema ging de eerste bus vanaf de camping om half acht en om het uur. Dus moest het de eerste bus zijn. Alles ging voorspoedig. Met de bus naar het metro station duurde ongeveer een half uur. En met de metro, met 1 overstap nog een half uur. Het was makkelijk te vinden aangezien onze camping buren ook in dezelfde bus zaten. Een kwestie van volgen! Jammer genoeg klaagde Misha wat over hoofdpijn. We kwamen in hartje Washington uit de “grond”. Geweldige brede wegen, heel veel ruimte en ruime grote parken. De gebouwen zijn enorm. Geen gigantische torenflats zoals in New York maar wel erg lang, breed en hoog. We waren vlak bij het Capitool en met een korte wandeling kwamen we bij het Visitor center. En we kregen meteen een grote teleurstelling! De wereldberoemde koepel van het Capitool staat volledig in de steigers! Kom je eindelijk een keer in Washington en dan…….. Maar goed, toch verder.
We hadden ons erg goed voorbereid en ingelezen. De veiligheidsregels zijn heel streng. Alleen kleine tassen, geen drinken, geen eten, geen geweren of pistolen(!), geen scherpe voorwerpen. Dus had alleen Natasha een klein tasje en haar camera en verder niets. Er stond een kleine rij te wachten waar wij bij aansloten. We waren eigenlijk veel te vroeg maar wilden checken hoe alles ging. De bewaker die beetje bij beetje de rij naar binnen liet, vroeg hoe laat we een reservering hadden. Toen we zeiden dat het 10 uur was, zei hij dat we binnen de reservering konden wijzigen naar een eerder tijdstip. Al snel konden we naar binnen en kregen een volledige security check alsof we gingen vliegen. Alles door een röntgen apparaat en wij door een poortje. Daarna gingen we naar de balie voor mensen die gereserveerd hadden. Ze vroegen inderdaad meteen of we een eerdere tour wilden en dat wilden we wel. We kregen allen een sticker op ons shirt met de tijd 8:50! En konden meteen in een rij gaan staan. Even later werden we in een soort grote bioscoop zaal gelaten en kregen een film van de geschiedenis van Amerika. Wel interessant. Maar het blijft me altijd verbazen dat de geschiedenis van Amerika, in dit soort films, pas begint bij de ontdekking van Amerika door Columbus. Dat er daarvoor al vele duizenden jaren Indianen woonden slaan ze voor het gemak altijd over. En ook dat er daarvan maar weinig over zijn.
Na afloop van de film werden we in groepen verdeeld, kregen koptelefoons op en werden voorgesteld aan de gids die we door onze koptelefoon konden horen. En toen begon de tour. Het Capitool is erg indrukwekkend. Prachtige, gigantische zalen en vooral de binnenkant van de koepel, ondanks het feit dat daar ook steigers stonden De hele koepel wordt gerestaureerd en we hadden nog geluk want vanaf morgen wordt de koepel voor een paar maanden gesloten voor publiek! Er is ook een ruimte onder de koepel die de “Cript” genoemd wordt. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat hier het graf zou komen van George Washington. Maar dat is nooit gebeurd. Een andere zaal was de voormalige zaal waar de senaat vergaderde. Maar doordat er steeds meer staten werden toegevoegd aan de Verenigde Staten, werd deze te klein en het is nu de “National Statuary Hall Collection” een zaal waar standbeelden staan die door de 50 staten van de USA zijn gedoneerd. Dit zijn beelden van personen die voor die staat belangrijk in de geschiedenis zijn geweest. Zo staat er b.v. een beeld van Dwight Eisenhower voor Kansas en van Thomas Edison voor Ohio.
De tour was interessant en het gebouw is werkelijk gigantisch. Met de tour kom je niet in het deel waar de senaat vergadert. Je kunt andere kaartjes krijgen hiervoor maar in het weekend is er geen vergadering dus ook geen mogelijkheid om daar te komen. De tour was rond 10 uur afgelopen. De tijd dat we eigenlijk hadden moeten beginnen!
Hierna konden we via een tunnel naar de bibliotheek van het Capitool. We hadden dit mooie gebouw al gezien toen we naar het Capitool liepen aangezien het aan de andere kant van de straat ligt. Maar in het gebouw aangekomen vielen we van de ene verbazing in de andere. Wat een prachtig, statig en imposant gebouw. Je kon ook een blik werpen, via een glazen wand, in de leeszaal waar een paar mensen zaten te studeren.
Weer buiten sloeg ons de hitte tegemoet. Het was inmiddels erg warm geworden. En dit was voor Misha niet al te goed want hij klaagde nu dat het in zijn hoofd bonkte als hij liep. Na een wandeling over de Mall, een lang gerekte strook voor het Capitool waar veel museums aan liggen, kwamen we bij het Smithsonian Air- en Space museum. Dit stond op ons wenslijstje. Maar toen we bij de ingang kwamen bleek er een behoorlijke rij te staan. Het voordeel van Washington is dat alle museums, en nog veel meer, gratis is. Het nadeel is natuurlijk dat iedereen er ook naar binnen wil. Maar het viel heel erg mee. De rij bewoog redelijk snel en binnen een minuut of 10 waren we binnen. Ook hier weer een strenge veiligheidscontrole. Ook binnen was het erg druk maar toch kon je gemakkelijk overal bij. Het is een ontzettend groot museum met gedeeltelijk interactieve zaken, zoals experimenten hoe een vliegtuig vliegt etc. Maar er staan ook een maanlander en een Apollo capsule. En ook een gekoppelde Apolo en Soyouz capsule. Reuze interessant. Je kunt er makkelijk een dag doorbrengen, maar zoveel tijd hadden we niet. Hierna zijn we naar China Town gewandeld waar we een leuk Aziatisch restaurant vonden voor de lunch.
Misha bleef klagen over zijn hoofdpijn. Aangezien Natasha uit voorzorg voor het bezoek aan het Capitool alles uit haar tas had gehaald hadden we helemaal geen paracetamol bij ons. We vroegen in het restaurant voor een aspirine maar in eerste instantie werd er negatief gereageerd. We hebben toch van een lekkere lunch genoten en bij het afrekenen vond de ober toch nog een aspirine voor Misha. Dit leverde de ober uiteraard een extra tip op. We hadden al besloten om hierna gebruik te maken van het advies van onze camping buren om de “circulair bus” te nemen om een tour door Washington te doen. De wandeling naar de bushalte was een verschrikking voor Misha aangezien hij nauwelijks kon lopen door de hoofdpijn. Eenmaal in de bus viel hij snel in slaap. Hij heeft niet veel gezien van alle hoogtepunten van Washington. Toen Misha wakker werd was gelukkig zijn hoofdpijn verdwenen!
Na een tour van zo’n half uur, die veel laat zien van alle bezienswaardigheden, zijn we bij het Washington monument uitgestapt. Dit monument is een 169 meter hoge toren waar je met een lift in kunt en een prachtig uitzicht hebt over Washington. Maar bij de ingang aangekomen bleek dat we te optimistisch waren. Alle kaartjes waren al weg. Ook hier is de entree gratis maar je moet wel een kaartje met een tijdslot hebben. En voor dit monument kun je dat niet online doen. Dus gaan mensen vroeg in de morgen naar zo’n bezienswaardigheid toe om een kaartje te krijgen met een tijd dat ze erin kunnen. En zo kun je 1 a 2 zaken zien op 1 dag.
We zijn doorgelopen naar het “White House’, de woning en kantoor van de Amerikaanse president. Al vanaf het Washington monument kun je het huis zien liggen. Eigenlijk valt het wat tegen. Het ligt tussen bomen en het lijkt eigenlijk vrij klein tussen al die gigantisch gebouwen. En voor het hek is het een behoorlijk gedrang omdat iedereen daar een selfie met het huis wil nemen.
Aangezien het al redelijk laat was, zijn we naar het dichtstbijzijnde metro station gelopen en zijn teruggegaan naar het metro station bij de camping. We hadden weer geluk want de bus, die op zaterdag maar 1 keer per uur gaat, kwam binnen een paar minuten. Toen we op de camping aankwamen waren we uiteraard behoorlijk moe.
Na het eten zijn we lekker in het zwembad gedoken en daarna een douche genomen. Dat knapte heerlijk op. We hebben het vuur opgestookt en toen we net aan de dagelijkse routine van verhalen schrijven wilden beginnen, kwamen de buren even langs en hebben we een tijdje gezellig zitten kletsen. Ze hebben een zoontje van 7 en Misha heeft samen met hem nog marshmallows op het vuur geroosterd. De buren komen uit Atlanta in Georgia en ze zijn een hele week in Washington geweest. En hebben uiteraard veel meer gezien dan wij.
Toen de buren vertrokken, waren we te vermoeid om nog verhalen te schrijven en zijn we het bed ingedoken.
