27 juli, 2019
Orekhovo, Rusland.
Dacha dag 5.
Vandaag is de laatste hele dag op de dacha. Morgen gaan we terug naar de stad. En Misha wilde nog een keer samen met Alisa en familie en Shurik en familie naar een meer. Hij houdt van veel mensen om zich heen.
Toen we opstonden scheen het zonnetje al weer in een blauwe hemel en het was al warm. Natuurlijk eerst ons kopje koffie op de veranda in het zonnetje en daarna een duik in het meertje, zelfs nog voor het ontbijt. Inmiddels hadden we bericht ontvangen van Alisa dat zij naar het Ladoga meer zouden gaan en ze gaf een locatie aan voor het Ladoga meer waar we elkaar zouden ontmoeten. Ik had in google maps gekeken waar deze plaats was en ik zag geen weg die van daar naar het meer gaat!!! Dat baarde me enigszins zorgen aangezien ik wel vaker heb meegemaakt dat we naar een meer gingen over een niet bestaande weg door het bos.
Na de camper weer achteruit over de smalle weg naar boven te hebben gereden, reden we in een half uur naar de afgesproken plaats bij de winkel. Daar ontmoetten we Shurik en Lisa met Vasha in hun Range Rover (!) en Alisa, Alexey, Sasha en Sonja in hun Kia Sorento. Ze hadden al stevig inkopen gedaan voor de lunch en wij hebben nog een paar dingen gekocht. We zouden Alisa volgen naar het meer.
De eerst paar km ging prima. Een goede asfaltweg door een mooi gebied met dorpjes en bossen. Totdat……. er een bordje stond wijzend naar rechts: Ladoga. En dat bordje wees naar een bospad. En daar moesten we in. Een bospad met veel kuilen en gaten waar net 1 auto door kon. Natuurlijk kwamen er tegenliggers. En dan was het wringen en persen. Soms was er een onduidelijke mogelijkheid om een ommetje tussen de bomen door te maken om een tegenligger te vermijden. Met zweet in mijn handen ben ik Alisa zo’n 2 km gevolgd zo goed en zo kwaad als het kon. Tot dat we het meer zagen tussen de bomen door. En daar stonden al auto’s geparkeerd tussen de bomen. Even verder een soort kleine parkeerplaats en de weg vervolgde redelijk stijl naar beneden met aan het eind van de helling ….. water. Alisa reed daar naar beneden. Maar ik besloot haar niet te volgen. We stopten en Natasha ging kijken. Het bleek inderdaad dat je onderaan door een zeker knie diepe plas moest rijden en dat leek niet zo’n goed idee met de camper.
Naar rechts was ook een bospad waar veel auto’s inreden en parkeerden en dat hebben wij ook gedaan. Aan het begin van de pad konden we de camper min of meer neerzetten en zijn toen naar het strand gewandeld langs de plas waar de auto’s doorheen reden. Het was een spectaculair gezicht. Iets voor landrovers en quads maar hier ging er van alles doorheen.
Het was een breed strand en het was ook al aardig druk, met mensen en auto’s die het hele strand bevolkten. Een stuk naar rechts vonden we Shurik en Alisa die hun auto’s aan weerszijden van een stuk strand hadden gezet en daartussen hun spullen uitstalden. We zijn meteen gaan zwemmen.
Het oversteken van het brede strand was niet makkelijk. Er liep op 2 plaatsen een soort weg waar auto’s met een redelijke snelheid overheen reden en daartussen een laagje water met planten en……………… olie en benzine op het water. Daar wilde je niet op je blote voeten doorheen. Het water van het meer was warm en, net als waar we met Sergey waren geweest, lange tijd ondiep. Maar hierin konden de jongeren heerlijk ravotten en met de bal spelen.
Terug op het strand waren ze al druk met het verzamelen van takken voor een houtvuurtje. Daarop hebben we worstjes gebakken en er werd een ruim gedekte “tafel” gemaakt op het strand met vele heerlijk heden. We hebben heerlijk geluncht en gezwommen. Het was gezellig en er kwamen nog meer kennissen bij.
Op zo’n warme dag, ik schat zo’n 28 graden, was het daar goed uit te houden met een lekker windje over het meer. Maar het blijft vreemd voor ons: een strand vol met auto’s, motoren en quads die overal geparkeerd staan en rond rijden. Toen we daar met Shurik over spraken viel me zijn standpunt hierover op. Zijn mening is dat volgens de Russische grondwet “Rusland van de Russen is”. En daarom kunnen ze ermee doen wat ze willen. En als hij dus met zijn auto op het strand wil dan moet dat kunnen! Of andere mensen daar last van hebben dat interesseert hem niet.
Hij had ook een uitgesproken mening over afval. Alisa had een grote plastic zak neergezet om alle afval te verzamelen. Toen 1 van de boys vroeg waar de afval moest wees Alisa naar de zak. Maar Shurik vertelde hem dat dat onzin is. Gooi het maar in het bos, zei hij. Want als je het verzamelt en naar een afval verzamelplaats brengt, dan weten zij ook niet waar dat heen moet en gooien het uiteindelijk ook in het bos…….. Een mooi staaltje "opvoeding"!
Tegen 3 uur vond ik het wel genoeg en wilde weg. Ook voor Babushka, die het goed had uitgehouden op een stoeltje in de schaduw, was het wel lang genoeg. Maar Misha vond het veel te gezellig met zijn neefjes en nichtje en wilde blijven. Alisa bood aan dat hij zou blijven en dat zij hem terug zou brengen en zo hebben we dat gedaan.
Het bospad terug was dezelfde worsteling met nog altijd veel tegenliggers en ook al veel mensen die terug wilden en in een file achter de langzame camper moesten rijden. Shurik had ons verteld dat er toch een asfalt weg tot vlak bij het strand loopt maar dat de bewoners van een dorpje aan deze weg het veel te druk vonden met al die strandgangers en deze weg hadden gebarricadeerd. Tijdens onze terugweg kruisten we deze weg en zagen we ook de barricades.
Eenmaal op de asfaltweg kon ik weer opgelucht ademhalen en zo waren we al weer snel in Sosnovo, waar we nog even zijn gestopt om brood te kopen, en daarna door naar de dacha. Gelukkig voor ons waren onze buren niet gekomen en konden we de camper weer op hun terrein parkeren.
We hadden van huis ook een fles Almeerse Johanniter wijn meegenomen en die wilden we op deze laatste dacha dag nuttigen. Nadia had nog een fles rosé staan die ze ons wilden laten proeven en dus hebben we heerlijk rustig met ons drieën genoten van wijn met kaas. We hadden inmiddels de 4 karbonaden die we op de markt hadden gekocht in de marinade gezet en tijdens het wijndrinken alvast de BBQ aangemaakt. Na de heerlijke maaltijd stelde Nadia voor om nog te gaan zwemmen. Ik was toch wel moe en dus zijn Nadia en Natasha gaan zwemmen. Ik ben heerlijk rustig op de veranda mijn boek gaan lezen en mijn ogen vielen elke keer dicht. Maar Babushka loste dat op door elke keer te vragen waar Natasha was, waar Misha was, wanneer ze terug kwamen etc.
Op een gegeven moment hoorde ik veel lawaai bij de poort en het bleek dat Alisa was gekomen om Misha terug te brengen en Nadia en Natasha ook weer terug waren van hun zwempartij. Natuurlijk moesten de ervaringen nog even uitgewisseld worden. Nadat Alice vertrokken was werd het weer rustig en zijn we vermoeid in slaap gevallen.
