6 augustus 2012.
Bryce Canyon, Verenigde Staten.
Las Vegas - Bryce Canyon.
We waren blijkbaar al een beetje gewend aan de airco en hadden wat beter geslapen dan de afgelopen nacht. En we hadden in de nacht zelfs wat druppels op het dak van de camper gehoord. Toen we opstonden was het dan ook bewolkt. Maar nog altijd zeker 25 graden. Toch buiten ontbeten. Dat kon omdat er geen zon was. Na de camper weer ontkoppeld te hebben van alle voorzieningen op pad, maar niet na eerst nog een foto gemaakt te hebben van een wel hele speciale kampeercombinatie. Een drie assige caravan met een gigantische truck ervoor.
Aangezien we voor 3 dagen in een Nationaal park gaan kamperen, waar geen of nauwelijks voorzieningen en winkels zijn, eerst nog maar even bij Walmart langs om inkopen te doen. En toen op weg.
Na de brede highways dwars door Las Vegas werd het al snel weer een 2 baans weg door de woestijn die weer langzaam omhoog liep naar de bergen. In de bergen weer spectaculaire uitzichten. En natuurlijk weer veel van die gigantische trucks met soms wel drie aanhangers. Je blijft je ogen uitkijken op de Amerikaanse wegen. Zo reden we de staat Nevada uit en Arizona in. Dit was maar een kort stuk om vervolgens Utah binnen te rijden. In Utah hebben ze Mountain time (ipv Pacific Time) en hier is het een uur later. Dus een uur dichter bij Nederland met nu maar 8 uur tijdsverschil. In Utah kwamen we op een stuk highway waar de maximum snelheid zelfs 80 mijl per uur was (ongeveer 130 km per uur). Meestal is dat 65 of 70 mijl per uur. Maar met de camper is 70 mijl ook hard genoeg.
Bij een tanktstation een stop gemaakt voor een lunch in de camper. We stonden op een parkeerplaats voor trucks. En Natasha bleef maar foto’s maken van die wegmonsters. Na de stop kwam als snel de bergen waar Bryce Canyon in ligt in zicht. Maar boven deze bergen pakten zich ook donkere wolken samen. We reden dan ook al snel in de regen en onweer. Na nog een benzine stop reden we het Bryce Canyon gebied in. Eerst door Red Canyon en dat gaf al een aardig voorproefje. Wat prachtig. Allemaal rode rotsen in de meest grillige vormen.
En toen zei de Tomtom dat we linksaf moesten. Er stond geen bord dat daar de camping zou zijn maar natuurlijk braaf geluisterd en links af. Maar midden in het bos kwam het “bestemming bereikt” teken. Maar geen camping. Dus moesten we terug. Maar keren ging niet dus door. En wat bleek, we waren bij het eerste uitkijkpunt “Fairland Point” beland. Een keurige rotonde om te keren. Maar toch maar even gestopt voor foto’s. Wat ongeloofelijk mooi. Dat belooft heel wat!
Daarna was de camping snel gevonden. We waren wel verbaasd. Bij de ingang stond een bord: “Register here”. Maar er was geen hokje met iemand erin. Alleen een papier op het bord hoe je dat moet doen. Eerst een beschikbare plek uitzoeken. Dan terug naar het bord. Envelop pakken, gegevens invullen, geld erin, strookje eraf voor op de plaats en envelop in een brieven bus. Maar dit is alleen als je niet hebt gereserveerd. Wij hadden dit wel gedaan en dus konden we doorrijden en de plek opzoeken. Hier zat al keurig een briefje met onze naam op een paaltje. En wat een prachtige camping. Wij staan aan de rand van de camping aan het bos. De plaatsen zijn ontzettend ruim. Echt kamperen in de natuur. Wel zonder electra en andere voorzieningen maar gelukkig is de camper daarop voorzien.
Het druppelde nog wat en het was aardig fris. Dus eerst omgekleed, we waren nog gekleed op de temperaturen in Las Vegas, en eerst naar het informatie centrum om informatie te halen voor de komende 2 dagen. En daar ontdekten we ook dat ze een “Junior Ranger” programma hebben voor kinderen. Je krijgt een boek met allemaal vragen over dit gebied en je moet een lezing volgen van een Ranger. En je moet 10 stuks afval oprapen en in een afvalbak gooien. Daarvoor zit er ook een speciale handschoen in het boek. Maar het valt niet mee om hier vuil te vinden!
Na nog een hapje eten in de caravan zijn we heerlijk gaan slapen. Morgen om 6 uur op voor de zonsopgang!
