19 augustus 2012.
Los Angeles, Verenigde Staten.
Los Angeles dag 1.
Na het ontbijt, lekker buiten bij het zwembad, stonden we om kwart over negen klaar voor de City tour. Het begon veelbelovend want de bus, voor 20 personen, was precies op tijd. Maar het vertrek vanaf ons hotel was nogal moeilijk. Er zaten 16 mensen van ons hotel in de bus en de chauffeur van de bus was aan de telefoon en probeerde de nog lege stoelen te tellen. Na zo’n 5 pogingen had hij door dat er nog 4 stoelen vrij waren! En hij was niet eens blond! Hij gaf het aantal lege plekken door via de telefoon en wij konden op pad. Overigens zonder verdere informatie wat er ging gebeuren.
Het bleek dat er nog een stop was bij een ander hotel waar er nog 4 mensen bij kwamen. En hier begon een vreemde en tijdrovende procedure. Wij vonden het al vreemd dat we bij het boeken in het hotel een klein deel van de totale prijs moesten betalen. Er werd toen bijgezegd dat de rest bij de chauffeur moest worden voldaan. En dat ging onze, heel aardige maar niet al te slimme, chauffeur nu doen. Hij kwam de bus in om een briefje van een persoon te pakken, ging naar buiten, kwam weer naar binnen om een creditkaart te vragen, ging weer naar buiten, kwam weer terug met een briefje dat getekend moest worden en ging weer naar buiten. En vervolgens opnieuw voor de volgende groep passagiers.
Toen hij ons briefje aannam ben ik maar meegelopen naar buiten om de zaak af te handelen. En dit bleek een goed idee en de mensen na ons volgden dit voorbeeld waardoor het iets sneller ging. Eindelijk, het was al aardig warm geworden in de bus zonder airco, konden we verder.
Natasha, die het plaatsje naast de chauffeur had geclaimd voor het maken van foto’s, had begrepen dat we nu naar Hollywood gingen en daar een andere bus zouden krijgen. Maar dat was alles wat we hoorden. De trip naar Hollywood ging voorspoedig en we kwamen dicht langs LA downtown, het business disctrict waar hoogbouw staat.
Op Hollywood Boulevard, de hoofdstraat van Hollywood, stopten we en moesten we de bus uit. En inderdaad daar stapten we over in een open busje met een andere chauffeur. En met dit busje zijn we de tour begonnen. Eerst Hollywood Boulevard met veel winkels, restaurants en bioscopen en ook het theater waar de Grammy Awards worden uitgegeven. En natuurlijk is dit ook dé straat met de Walk of Fame. De sterren in het trottoir van de beroemde mensen. Deze sterren liggen over 2,5 km aan beide zijden van de boulevard.
De eerste stop was bij een brandtrap aan een gebouw die was gebruikt in de film “Pretty Woman” met Julia Roberts. En daarna een berg op vanwaar je de beroemde letters “HOLLYWOOD” op de berg ziet staan. En vervolgens naar Beverly Hills waar alle beroemdheden wonen. En dat is toch wel een beetje lachwekkend. Alsof je in een bus door een safaripark rijdt. Je ziet alleen geen “dieren”, alleen hun hokken! Zo van: hier zie je het huis van David Beckham! En je ziet dan een deel van een mooi huis en verder niets. Of; dit is het huis waar Michael Jackson is gestorven en dit is de poort waardoor hij is weggebracht, en je staat voor een zwarte poort. Ze kunnen je natuurlijk van alles wijsmaken!! En maar foto’s maken van poorten, heggen en stukjes van een huis. Maar goed, het hoort erbij.
Het zijn overigens allemaal aardige optrekjes waar ik best zou kunnen wonen! Masha vond het prachtig, vooral het huis van Justin Bieber en het huis van Simon Cowell (de ontdekker van de jongensband One Direction waar ze hevig fan van is)!!! Toen reden we door de duurste winkelstraat van de wereld, Rodeo Drive. Met alleen maar de grote merken. Volle straat en niemand in de winkels! Het schijnt dat je hier een afspraak moet maken om een winkel in te mogen!
Terug op Hollywood Boulevard bleek onze andere bus er nog niet te zijn en doken we uiteraard wat winkeltjes in. Met als resultaat dat, toen de chauffeur eindelijk opdook er al wat mensen verdwenen waren. We kregen drie kwartier om wat rond te kijken en te lunchen. Terug bij de bus bleken er (natuurlijk) 3 mensen te missen. Na ongeveer een half uur heen en weer rijden hadden we er 2 terug gevonden en konden we hem uiteindelijk overtuigen maar verder te gaan. De verdere tour ging langs de beroemde stranden van Los Angeles. Eerst naar Santa Monica Beach. Een prachtig breed en lang en bovendien heel chic strand. Dit is ook het strand waar in het verleden “Bay Watch” werd opgenomen. Santa Monica is ook het begin van beroemde Route 66, waar we al eerder een stuk over hebben gereden. Het eindpunt van deze Route 66 is in Chicago. Na een korte wandeling zijn we doorgereden naar Venice Beach.
En dat is een heel ander strand. Waar veel artiesten zoals jongleurs opteden, en mensen op rolschaatsen dansen. Een soort gekkenhuis, maar heel gezellig. En toen terug naar het hotel. Al met al een slecht georganiseerde tour, maar toch wel interessant. En iets wat je nooit zelf met de auto in één dag kunt doen. Want hoe vind je al die plaatsen en waar parkeer je je auto. Zeker op plaatsen zoals in Hollywood en aan de stranden is geen parkeerplek te vinden, zeker niet op een zondag!
Het was inmiddels 5 uur toen we wij ons hotel terugwaren. Na een snelle sprong in het hotelzwembad zijn we met de auto naar de dichtsbij zijnde supermarkt gereden en hebben daar wat lekkere dingen voor een “picnic” gekocht. En toen gauw naar het strand. Daar hebben we lekker gegeten op het strand.
En daarna doken de kids opnieuw de golven van de oceaan in. Vooral Masha kon er maar geen genoeg van krijgen. Het liefst ging ze wat verder het water in naar het diepere water aangezien hier de golven nog niet breken. Maar dat is toch wel een angstwekkend gezicht. Die hoge golven over dat “kleine” meisje. Maar ze deet dat heel goed. Na nog wat foto’s van de zonsondergang zijn we terug gegaan naar het hotel. En weer was er een prachtige dag voorbij!
